شمیم یاس

برادران و خواهران را به رعایت تقوا و توکل به خداوند و توجه به معنویت و اخلاق و عبادت و بی اعتنایی به تشریفات زاید و تجملات اسراف آمیز و اخلاق و ادب اسلامی در گفتگوها و مباحث دعوت می کنم. بی گممان هنگامی که در مذاکرات نشانه های تقوا و راستگویی و پایبندی به ارزشهای اخلاقی و حس مسئولیت مشاهده شود، فضای کشور به عطر این خصال پسندیده معطر خواهد شد. (1373/7/7)

امیر مومنان(ع) می فرماید:” همان گونه که زراعت، تشنه ی باران است، خردمندان نیز نیازمند (و تشنه) ادبند. (غرر الحکم، ص 225)

حضرت ابراهیم علیه السلام در مقام ادب در کلام می فرماید: الَّذِی خَلَقَنِی فَهُوَ یَهْدِینِ ﴿٧٨﴾ وَالَّذِی هُوَ یُطْعِمُنِی وَیَسْقِینِ ﴿٧٩﴾ وَإِذَا مَرِضْتُ فَهُوَ یَشْفِینِ ﴿٨٠﴾ وَالَّذِی یُمِیتُنِی ثُمَّ یُحْیِینِ

ایشان بیماری را به خود نسبت می دهد و شفا و هدایت و اطعام و سقی و اماته و احیا را به حق سبحانه(سوره شعراء، آیات 78-81

ادب عبارت از شکل نیکویی است که انجام دهنده، به عمل یا کلام خود می دهد و گفتار یا کردارش را با آن هیئت زیبا ادا می کند.

حجاب، احساس ارزشمندی است که موقعیتی بلندمرتبه برای زنان پدید می آورد و مردان را در محدودیت فرو می برد. اگر چه در بیان به زنان گفته می شود که پوشیده بیرون آیید ولی واقعیت آن است که به مرد گفته می شود، بهره برداری جنسی در همه جا ممنوع. چون راه چشم را که نافذترین کانال حسی مردان است، نمی توان سد کرد.